yitirmeden parçası her seferinde beni derinden etkiliyor. sözlerinin çoğuna uymuyorum. abim 47 yaşında değil, ilk sevgilim yok. her fırsatımda sarılabileceğim bir tek annem var. tüm bunlara rağmen bu parçanın muhatabı gibi görüyorum kendimi.
bunu dinlerken sanki hiç sahip olamadığım bir şeylerin özlemini duyuyorum. biraz nostalji hissediyorum, biraz samimiyet. bu kadar karışık duyguları size bir arada yaşatan şarkı azdır.