bkz
26. bölümden bir sahne. bizim millet genelde raconlu, çakır'lı, konseyli sahneleri sever ama bence dizideki karakterlerin tek boyutlu olarak işlenmediği ve gereksiz dram içermeyen güzel bir sahnedir aslan bey ve polat'ın diyalogları, kullanılan müzikler uyum içinde.
polat'ın kendi ailesi yanında ali gibi davranarak onların hoşuna gittiğini düşünmesi fakat hikmet'in acı gerçekleri polat'ın yüzüne vurmasından sonra karakterin duyduğu hüzün.. gerçek kimliğini bilen tek kişi olan aslan bey'in yanına koşup gelen polat'a aslan bey'in söyledikleri...
aslan bey: biliyorum yükün çok ağır.. bizim işimiz kolay. bize harp okulunda kalbimizde sadece vatan sevgisi olması gerektiğini öğrettiler. bunu zor da olsa bunu iyi öğrettiler. ama ben.. ben sana öyle bir yük yükledim ki kalbinin içine vatan sevgisini yerleştirirken ceketini tutan bir baban, yemeğini önüne koyan bir anan, yollarını gözleyen bir sevdiğin olduğunu göz ardı ettim hep. göz ardı etmek değil de bunu aşabileceğini düşündüm. ama insan vatanını anası için babası için sevdiği için sever.. evet şu anda bunlar ben de yok ve senden insan üstü bir şey istediğimin farkındayım. bu da benim zaafım ama benim bu vatanı sevmem için de sen varsın. benim için senden daha değerli hiçbir şey yok.
polat: bana her şeyi öğrettin bunun üstesinden nasıl geleceğimi de öğret.
aslan bey: maalesef ali..bunu ben senden öğreneceğim.