...
yeryüzünde varlık gösterebiliyor olmamızın en önemli sebeplerinden bir tanesi kesinlikle merak duygumuzdur.
biz yaşama dair tüm kazanımlarımızı merak duygusu ile karşılamış canlılarız.
ancak yaşama dair kazanımlarda şöyle bir nüans var; birileri merak ettiği sürece diğer insanlar bu merakın kazanımlarını elde edebilir. biz insanlar deneyimlerimizi paylaşabiliriz.
bu noktada ölümün tam karşılığı şöyle oluyor; kapkaranlık!
ölenler kalanlarla deneyimlerini paylaşamaz.
kişinin yaşama sorduğu en büyük soru "ölüm nedir?" sorusudur.
bu bağlamda ise cevap arayışı intihardır dersek yanılmış olmayız.
ancak ölüm tamamen kişisel bir deneyimden öteye gidemeyen bir veri olduğu için de tarih boyunca gizemini korumaya devam etmiştir.
teorik olarak nazım'ın da dediği gibi öleceğini bile bile yaşamak acayip bir durum olmanın yanı sıra güçlü bir merak barındırır.
örneğin; newton yaşamı boyunca bilimsel alanda yaptığı çalışmalar için yaklaşık 1 milyon kelime yazmış olsa da ilahiyat alanında 3 milyondan fazla kelime yazmıştır. i̇şin asıl ilginç tarafı ise ilahiyat alanındaki çalışmalarını genellikle yakın çevresi dışındaki insanlarla paylaşmamıştır bile. (kaynak:
enis doko -
dahi ve dindar isaac newton)
bana kalırsa bu alandaki çalışmaların son derece kendine has çalışmalar olduğunun farkındaydı.
newton'u delicesine ilahiyat alınına yönlendiren motivasyonunu dönemin din adamları otoritesi ve kilise kültürüne bağlayamayız zira newton'un sıra dışı bir gayreti olduğundan eminiz.
newton'u doğa bilimlerine yönlendiren merak duygusu neyse ilahiyata yönlendiren şey de ölüme duyduğu merak da odur.
...