tabiki bütün anneler özeldir, değerlidir, başımızın tacıdır, her şeyin en güzelini hak ederler ama bugün kapitalizmin en acımasız halini yansıtmaktan başka hiçbir şey değil. sevgililer günü, o da kapitalist bir gün mesela ama bugün kadar rahatsız edici veya üzücü değil. kimse bir sevgilim olsaydı diye feryat etmez, her gün eksikliğini hissetmez ya da sevgiliyle dünyaya gelmez ama anne, yerini sadece tarifsiz bir acı doldurabilir. annesini kaybeden evlatlar ve evlatlarını kaybeden anneler için keşke, en azından bugünü kutlamasak, bundan vazgeçsek. dünyayı iyilik kurtaracaksa, bu iyilik bugünü o insanların gözüne sokmamak ile başlayabilir.