hayatta yanıldığım tek şey. yaparken ölümlerden ölüm beğenirdim. bir an önce özgür olup hayata karışayım diye. oysa, sonuna kadar sindirmem lazımmış askerlik ve askeriyeye ait olan her şeyi.
keşke, askere gittiğim ilk güne dönebilsem. hayatta bana ben olmam için bir kere müthiş bir fırsat sunulmuş ve ben onu zerre anlamamışım. anlamayı geç, her salisesini sayıp bir an önce bitsin diye kendimi yiyip bitirmişim. heyhat!
hayatta hiçbir şeyde bu denli acı yanılmamıştım.