ağır kasvetin bulunduğu evin sahibiyseniz, gelenlerin aslında sadece üstüne düşen insani görevlerini yapmak için orada bulunduğunu anlarsınız o an. sadece gelinir, başsalığı dilenir, bir müddet göz yaşı dökülür, vefat eden kişinin güzel günleri, hatıraları anılır ve kapanış. asıl olay eve gelen kalabalıktan sonra başlar. evin üstüne çöken dünyanın bütün ağır havası, gece herkes bir arada salona toplandığında hissedilen o büyük eksiklik. kimsenin ağzını bıçak açmaz. çünkü her ne söylenirse söylensin cümlelerin köşelerinden cımbızla çekilen kelimeler o evdeki eksik olan insanı hatırlatır mutlaka. hatta kafa dağıtmak için meşgul olunan en basit bir şey bile. sehpanın üzerinden alınan küçük biblo, kitaplıktaki bir kitap, televizyonun üstünde duran küçük bir şişe oda kokusu. düşünceler yüzlerce kola ayrılan bir nehir olsa dahi, bütün kollar aynı kaynakta birleştiği için, hatırlanıyor işte. unutmak zaman alıyor deseler de, zamanla beraber başka duyguları ve anıları da alıyor sizden. her ne olursa olsun, almasına izin vermeyin.
allah rahmet eylesin baba,
24.11.12