bunu bir yıl içinde 7-8 kere kazık yedikten sonra gerçekleştirmeye başladım. hani kasada bir çürük var diğerleri sağlamdır mantığı vardır ya o tam tersi oldu. sağlam dediğimiz çürük, çürük dediğimiz sağlam çıktı. tek sağlam varmış meğer. çürük dediklerimize güvenmeye çalıştıkça uzaklaştılar, bıraktılar. ben ne olduğunu anlamadan zaten olan biten olmuştu. ve o zamandan tek bir insana koşulsuz şartsız güvenemedim. çünkü güvendikten sonra bir kez düşersem, düştüğümü gören başka bir tabirle "leşimizi bekleyen kargalar ve akbabalar" bir tekmede ben vurayım yarışına girecek. bunlarda gene yakın dediğimiz günümüzü geçirdiğimiz insanlar olacak.
ha bir şey oldu da mı bu duruma geldi diye soranlar olursa hiçbir şey olmadı, sadece fazla saftım o ara.