nenemin bi albumu var. ama album gibi album. kapagi kabartmali metalik bir desende, ciltli bi album. bi aciyorsun, siyah beyaz fotograflar... babaannem fotografi gosterirken o gunlerdeki anilari, o kisileri teker teker anlatmisti. gocup gidenlerin ardinda biraktigi o nemli gozleri hatirladikca "vay bee" diyorum.
fotograflarda zaman ilerledikce resimler renklilesiyor. babamin kucuklugu, annesiyle guzel, seviyeli ve asil pozlari, yesil bi bahcede cicekler arasinda. fotograflarda degismeyen poz sekli hafifce gulumsemek. bana gore o poz oyle agir ki, fotografa bakinca "vay bee" dedirtiyor.
anneannemin bi albumu yok bildigim kadariyla. o ahsap, desenli ve buyuk sandigindan cikartir uc bes fotografi. ve cok ozel ve toplu cekilmis fotograflar olur.
aslinda eskilerin fotogralarindaki bir diger sir da toplu olusu, mutlaka birileriyle, mutlu mesut duruslari...
bir de benim eski fotograflarima bakiyorum... cidden cok kotu hissetiriyor.