pk

--- spoiler --- birsürü tekme tokattan sonra insanların tek tanrı’sının değil birçok tanrı’sının olduğunu fark etmiştim. her tanrı’nın kendi kuralları vardı. her tanrı kendi topluluğunu oluşturmuştu. i̇nsanlar buna “din” diyordu. her dinin farklı bir yöneticisi vardı. her insan tek bir dine, yani tek bir topluluğa bağlıydı. ve o insanlar sadece o topluluğun yöneticisinin dediğini yerine getiriyordu. şimdi ben hangi topluluğun üyesi olacaktım? hangi tanrı’ya dua edecektim? --- spoiler --- --- spoiler --- -sonuna kadar haklısın tapasvi. bir zamanlar yiyecek bir yemeğim yoktu. kalacak bir evim yoktu. durmadan ağlamıştım. yanımda arkadaşlarım da yoktu. o zaman sahip olduğum tek bir şey vardı. tanrı. her gün daha iyi olacağımı, tanrı’nın bir çıkar yol göstereceğini düşünüyordum. kabûl ediyorum, tanrı inancı insana umut veriyor. bir kere umudun olunca zorluklar gidiyor, acıya dayanma gücü geliyordu. ama bir sorum olacak. hangi tanrı’ya inanacağız? sürekli “sadece bir tanrı var. ” diyorsun. bense hayır diyorum. i̇ki tanrı var. biri bizi yaratan, biri de sizlerin yarattığı. bizi yaratan hakkında bir şey bilmiyorum ama sizin yarattığınız tıpkı sizin gibi. küçük, yalancı, hastalıklı, boş vaatler veren, zenginlere öncelik tanıyan, fakirleri sırada bekleten, övgü aldığında mutlu olan, küçük şeylerle insanları korkutan… doğru numara oldukça basit. bizi yaratan tanrı’ya inanın, o’na güvenin. kendi yarattığınız sahte tanrıları ise yok edin. --- spoiler ---