iki gündür alah’a emanet uykularla ayakta durmaya çalışıyordum. birkaç saat önce yattım, dedim ki gece kalkar ders çalışırım -malum vize haftası- yarın kol gibi iki vizem var ve hiç çalışmadım.
az önce bir uyandım, hava hafif aydınlık, evdeki kimseden çıt çıkmıyor...
sabah olmuş, gün doğuyormuş da ben camış gibi uyuyakalmışım sandım.
(bkz: çk korktum hüsnü bni skicekler diye çk korktm)