karmaşık duygular içerisindeyim. anaokulu ve mezuna kaldığım dönem dahil 14 yıldır okulla zoraki bir bağım var ve ben bu 14 yılın bir gününde bile matematiği sevmedim. ulan bugün çözdükçe çözesim geliyor.
(bkz: mutlu bana bir şeyler oluyor), ulan tutamıyorum kendimi. kendi kendime " sen anlamazsın matematikten, senin canın ciğerin edebiyattır tarihtir" diyorum ama çözüyorum.