keşke tüm arkadaşlıklar lisede ki gibi kalsaydı. saf temiz delice. sabahtan akşama kadar beraber olduğun, ailenden çok yüzünü gördüğün insanlar..yeri geldiğinde kavgalar edip sonrasında ağız dolunca kahkahalar attığın. saçma sapan bir konunun günlerce muhabbetini yapıp aynı saçmalığa hep berbaber güldüğün. en deli zamanları tabi insanın o zamanlar. öğretmeni önce delice kızdırıp sonra sınavda bize kazık soru sormasın ve bizi affetsin diye çelenk yaptırdığımız bir sınıfta geçti lise zamanlarım.bizimkilerin dayak yemesiyle de uğraştık, sınıfa sarhoş geldiklerinde yakalanmasınlar diye de. normalde gruplaşmış olan sınıf iyi ya da kötü bir durum olduğunda hemen bir araya gelirdi mesela. o samimiyeti biliyordun ve bu meğer yerinin doldurulamayacağı birşeymiş. sağlık lisesi mezunuyum ve direk geçişle birkaç kişi dışında hep beraber üniversiteye geçtik. birşey değişmez ve herşey lisedeki gibi devam eder zannediyordum. öyle değilmiş.herkes darmadağın oldu. bitmez denilen dostluklar bitti. lisede dört sene boyunca bir küsüp bir barıştığın ve birbirinize hiç kıyamadığınız sıra arkadaşın, dostunla bir küsüp bir daha barışamıyorsunuz mesela. lisedeki o saf dostluk kirleniyor. delice değil daha akıllıca hareket ediyorsun büyüyorsun çünkü.açtım fotoğraflara bakıyorum da güzel günlermiş gülümseyerek hatırladığım birer anı olmuşlar meğer anladım..