aşka lafım yok. sevmek, sevilmek insanoğlunun doğasında var.
ama evlenmek için aşkın yeterli olduğunu düşünmüyorum. bir insana ölesiye aşık olabiliriz ama bu o insanla ayni evi, aynı hayatı paylaşabileceğimiz anlamına gelmiyor bence. bu yüzden büyük aşkla başlayan on evliliğin sekizi bitiyor. sevmediğin bir insanla sadece mantık çerçevesinde birlikte olmakta saçma.
evlilik için kıstas ne aşk ne de mantık. nasıl bir hayat yaşamak istiyorsan, nasıl bir insanla ömrünü geçirmek istiyorsan ve en önemlisi bu insana aşık olamasan da seviyorsan evlenmelisin.
hani ilk görüşte aşk olayı vardır. bir insan ilk defa gördüğü birinin nesine aşık olur ki?
ben fikirlerini,düşüncelerini, karakterini sevmek, bunlara aşık olmak isterim mesela. oturduğumuz zaman konuşabileceğim ortak noktalarımız olan, yeri geldiğinde hararetli tartışmalara girip bir şey olmamış gibi devam edebileceğim birini isterim evlenmek için.
bence aşk maceradan ibaret. hayatımızı etkileyecek kararlar vermemize neden olmasına izin vermemeliyiz.
mantık ise kuru bir ekmek gibi. kuru ekmeği yiyebilmek için su bile olsa yanında bir şeye muhtaç.