her cumartesi gittiğim bir cafe var, yaklaşık 5 sene olacak. cafe sahibiyle o kadar içli dışlıyız ki yoğunluk zamanında kendi isteğimle yardım ediyorum. onca zamandır bir defa kendisi çağırmadı ya da bu sefer bizden olsun dediği istemedim, enayi değilim.neyse eski sevgilim, ailemle tanıştırdığım tek sevgilim ayrıldıktan sonra yeni sevgilisiyle her cumartesi bu cafeye gelmeye başladı. hiç sevmez oysa orayı, p*içlik olsun diye yaptığını biliyorum tabi. her geldiklerinde özellikle ben bakıyorum masalarına, çocukta garibim onca yaşanılan şeylerden haberi yok sanırım ki hiç ses etmedi aylarca. tabiri caizse iyi söğüşledik çocuğu, pişman değilim.