az önce içerden “ay canimkendiiimmm” diye bir ses geldi, korkup fırladım yanına. zannediyorum ki kötü bi’ şey oldu, yardıma ihtiyacı var, öyle içli bir sesleniş.
gittiğimde çiçek seviyordu.
ve devam etti; “şuna bak ablasıı nasıl güzel açmış eşek”
1. ben bunun nerden ablası oluyorum?
2. beni bir kere şöyle heyecanla sevdin mi anne? yazıklar olsun.
(bkz: çiçeği eşek diye sevmek)