837. gün bugün. hâlâ özlüyorum. deli gibi hem de. sesini özlüyorum mesela. gözlerini, saçını sola atışını, voleybol oynarkenki tavrını. her şeyini ama her şeyini özlüyorum. arama butonunda onun adını görmeyi bile o kadar özledim ki. okula heyecanla gittiğim zamanları, onun hayatta olduğu zamanları, hatta başka bir kızı sevdiği zamanları bile özlüyorum. o derece. ama işte sadece özlüyorum. başka hiçbir şey yapamıyorum. bir de seviyorum tabii. çok çok fazla seviyorum. ama artık onu sevmeyi sevmiyorum.
bunu söyleyeceğim aklıma gelmedi ama artık her gün söylüyorum; umarım öyle bir sabaha uyanirim ki artık sevgim ve özlemim bitmiş olur. umarım öyle bir sabah gelir ki gökyüzüne bakınca içim acımaz.