özlediğim zamanlar.
var ya enfes yakışıklı bişeydim. sapsarı saçlarım vardı. i̇nsanlar o yaşta boyatıp boyatmadığımı sorarlardı anneme. gözlerim yemyeşil uzaktan bakıldığında insanların mavi filan olarak gördüğü enfes bi renge sahipti. burun yapım insanların ameliyatla sahip olmak isteyeceği tiptendi.
cidden ünlü insanların çocukluk halleri olur ya, öyledim. herkes benden dicaprio olmamı filan bekliyodu.
sonra büyüdüm aminakoyim saçlar zamanla karardı siyaha yakın kumral bi renk oldu, burnuma orospu çocuğunun biri kafa attı ve kemiği kabarmış berbat bi burun haline geldi. kaşlarım kalınlaştı. sarışınlar bilir, sakalları genelde düzensiz çıkar. her ne kadar kararsam da sarı saç geni taşıdığım için sakallarım bi bu ordan bi burdan dağınık çıktı.
bi gözlerim kaldı onu da yakında karga filan oyar amk.
resmen büyük umutlarla alınan, dünya yıldızı olması beklenen ama büyüdükçe gelişmediği farkedilen futbolcu gibiyim. hayata barcelona altyapısında başlayıp şanlıurfaspor stoperi olarak devam ediyorum.