aga bırakın üniversiteyi lise 1'den 2'ye geçememiş arkadaşlarım var benim. gününü gün ediyorlar. adamların kafa rahat. altında araba var, işleri var haliyle para var. haftanın en az 3-4 günü kafe, lokanta, tatlıcı, bar gibi yerlere gidiyorlar. yaşıyorlar hayatı, en azından kendi istedikleri şekilde. mutlular. adamların derdi akşam hangi mekana gitsek. ne ülke dertleri umurlarında ne gelecek kaygısı diye bir şey var. herkesin hayattan beklentisi farklı. herkesin hayatına kimse karışamaz.