erkek arkadaşımla ağrıldığımızdan beri beni depresyonda sanıp aşırı iyi davranıyo.
durduk yerde "üzülme sakın güzel kuzum benim" diyo mesela. "anne neye üzülücem anlamadım" diyince "hiç yani öylesine dedim" diyo aksjdj sonra dayanamayıp "bak ben hayırlıysa hep mutlu olsunlar değilse ayrılsınlar diye dua ediyodum, annelerin duası kabul olur hayırlısı değilmiş demek ki" diyo ajsbsjs "aşkım üzülmüyorum, duan öyle güzel kabul olmuş ki hatırlatmasan yokluğunu bile hissetmiyorum merak etme" diyip öpüyorum.
arada garipleşiyolar falan ama anneler çok başka, hiçbir arkadaşın, eşin, dostun olamayacağı kadar bambaşka.