blackorwhite

hayatımın her döneminde insanlarla arama set çektim. üniversiteye başlarken de kendime hep "kimseyle yüz göz olma, kimseye ihtiyacın yok, gerekmedikçe diyalog kurma" gibi cümleler kurdum. benim için insanlarla iletişim kurmak her zaman çok zordu çünkü. ne tuhaftır ki bunu yıkan iki kişiden biri oldu kendisi. hiç anlamadığım bir şekilde kendimi ona açarken buldum, tanışmadık da kavuştuk biz. öyle deriz kendi aramızda. öyle böyle bulacakmışız birbirimizi zaten. şimdi buraya onunla ilgili birkaç şey gevelemeye çalışacağım. hemen hemen her şeye yorum yapabilir, çünkü çok okur çok öğrenir, bir fikri mutlaka vardır. bilmediğinde ise 'bilmiyorum' demekten çekinmez. öğrenmeye çalışır. çok iyi bir yazardır, yalnızca burası için söylemiyorum. kompozisyonları, üslubu, tarzı hocalarımızca da beğenilir. anlamanızı istediği kadarını anlatır, eğer istemiyorsa ondan daha fazlasını asla alamazsınız. çok da güzel kelime oyunu yapar, rahat bir şekilde sizi şaşırtıp "ne diyordum ya ben" düşüncesine sokabilir. övmek için değil ama söylemezsem eksik kalır; çok güzel şiir okuyor be. böyle şair görse ayakta alkışlar, "sen oku diye yazmışım da, meğer haberim yokmuş" der. çok seviyorum diye demiyorum, o kadar güzel bir yüreği var ki yüzünden okursunuz. bir görseniz dersiniz "yüzünde tanıdık bir şey var, his gibi. elimi uzatsam yüreğine dokunurum, gerçek gibi." değer verdiğinde elinden gelenin en iyisini yapar, yapamadığında kendini paralar durur. ellerine bakar durur. az daha unutuyordum, çok iyi bir "dahi anlamı" dır kendisi. rehberimde de böyle kayıtlıdır. ayrı da yazılsa dahi'dir, oradadır. anlamdır. ne yalan söyleyeyim 3-4 cümle yetmez, eksik kaldı çokça. ama bundan fazlasını yazmak da avucumdaki incileri sağa sola saçmak gibi geliyor. canım benim, bu kadarını bilsinler. sen hep bize kal ve daim ol hayatımızın her yerinde. bakın, bu "seni seviyorum"dur. :)