bugun akşam yemeğinde annemin pilav yaptıgını görmem ve bi anda hüngür hüngür aglamaya baslamam olayı üzerine ciddi bir kendimi sorgulama sürecine girdim.iki insanın arasındaki en özel şey nasıl olur bilmiyorum ama pilav da olabiliyormuş.hep üzüldüğümüzde kutlama yapcagımız zamanda bizim pilavcıya gidip ciğerli pilav gömerdik.belki yazınca çok saçma oldu ama bu aktivite bizi o kadar mutlu ederdi ki o an dünyanın en pahalı yiyeceğini önümüze getirseler bakmazdık.hayır aglamıyorum gözüme anılarımız kaçtı.