hazır başlığa denk gelmişken makyaj yapmanın ne kadar garip geldiğini anlatayım.
arkadaşımın makyaj malzemelerine bakıyorum, iki üç çanta. aynanın karşısında yüzüne sürüyor ve güzel oluyor. çok garip değil mi? makyaj dediğimiz durumun kökeni aslında boya. evet bildiğimiz boya. bir duvar çirkindir, onu güzelleştirmek için boyarız ve albeni kazanır.
peki, bir insan neden kendini duvarlaştırır? yani her şey dıştan görülmek mi? bir duvardan farkimiz olmalı bence. yaptığınız makyajla değil; söylediğiniz sözlerle, sevdiğiniz, izlediğiniz, dinlediğiniz şeylerle dikkatini çekmeli insanların.
makyaj yapmaya karşı değilim, sadece yaptığımız tek iş makyaj olmasın. boyadığımız yüzümüzden önce, kalbimizi severek ve beynimizi bilgilerimizle renklendirmeliyiz. ne bileyim arkadaşlar boyaya o kadar takılmayalım, bilgiye boyanmak lazım bu devirde...