geçen gün farkettim, gerçekten özellikle çocuklar için acıyı geçirmede çok psikolojik bir araç olmuş. örneğin;
küçük kuzenim diğerleriyle oynarken eline bir şey batmış. teyzemler burada değildi, çocuk bize emanetti. ağlamaya başladı ama kesinlikle susmuyor böyle içli içli ağlıyor. annem susturamadı, ben farkettim hemen yarabandı getirdim. hadi yapıştıralım demeye gerek kalmadan çocuk sustu ve sadece elini uzattı. artık acımıyor dedi ve gülerek odadan çıktı.