yıllardır vazgeçemediğim takıntım. eski mesajlarımı okuduğum kadar kitap okusam ya alim olurdum ya zalim.
bugün lise yıllarında en yakın olduğum şahısla karşılaştım. yaklaşık 2 senedir görüşmüyorduk. görüşmüyorduk dediysem karşılaşmıyorduk yani. bu seferki karşılaşmamızda birbirimize selam bile veremedik. bu derecede uzaklaşmamızın sebebini gram bilmiyorum ama çok üzen bir durum.
öyle ki bir zamanlar okulda bütün gün konuşup bir de evlere dağıldığımız zaman facebook'tan gün değerlendirmesi yapıp, birbirimizi güldürürdük. hemcins olmamamıza rağmen birbirimize her özel durumumuzu rahatça anlatırdık. ondan sonra onun gibi dost da edinemedim zaten.
insanın bir zamanlar en yakını olan kişiyle bu şekilde uzaklaşması koyuyormuş.
şimdi aylar sonra facebook'a girip eski mesajlarımızı okuyacağım. 4 sene boyunca yaşanan konuşmalar bakalım kaç günümü alacak.