ben 8 yaşındaydım,kardeşim 3.ben gitmesi gerektiğini biliyordum,kardeşimse baba gitme diyerek ağlıyordu.sıkıntı yok,gitti.kardeşim 10 yaşına kadar kabullenmedi durumu,mahalledeki arkadaşlarına babam sabah erkenden çıkıyor o yüzden göremiyorsunuz babamı dedi.babaları işten gelen arkadaşlarını görünce eve gelip çığlık çığlığa ağlardı.kısacası yoktu babam.bayramlarda,doğum günlerinde,23 nisanlarda,yılbaşlarında olmadı yanımızda.daha mı iyi oldu daha mı kötü orası bilinmez.bazen yapacak tek şey elindekilerle yaşamayı öğrenmek oluyor.inşallah kardeşim de öğrenmiştir.