beni ilk gördüklerinde zengin bir piç olduğumu düşünmüşler. hatta üçü kendi aralarında birbirimize mukayyet olalım, buna kendimizi ezdirmeyelim falan diye de konuşup koalisyon falan kurmuşlar.
neymiş efendim; baştan aşağıya siyah giyinmem, lapiska saçlı olmam, odaya sessiz sedasız yerleşmiş olmam ve pek de bilmediğim bir şehri tek başıma keşfe çıkmış olmamdan bu kanıya varmışlarmış da, falanmış da fistanmış.
allah'tan tanışıklığımızın 2. saatinde odaya alacağımız üçlü prizlerin hesap kitabını yapıp biraz sohbet etmişiz de, o an sandıkları gibi biri olmadığıma kanaat getirmişler. ve bunu bana o günün akşamı çaylarımızı yudumlarken itiraf ettiler. ön yargı kötü bir şey.. ama üzerimdeki algıları kırmaya da bayılıyorum :d
not: çikolata paketini emcükleyen zengin mi olur amk!? (gerçi o zevk için emcüklenir lan. çikolatanın kendisini yemekten daha tatlı o emcükleme kısmı.)