bu aslında çok sevdiğin bir meyveyi saklamak istemek ama günden güne çürüdüğünü görmek gibi bir şey. durdurmak için hiçbir şey yapamazsın. ellerinin kırıştığını görmeye başlarsın , saçlarının aklaştığını fark edersin. otobüsteki yaşlılara daha da duyarlısındır artık çünkü anneni düşünürsün. saçlarını tararken dökülenleri saklarsın, bazı geceler gider yanına sığışırsın, nefesini dinlersin. bazen ondan önce uyanıp yüzündeki çizgilerde saklı anıları izlersin. sen böyle ol diye ne acılar çektiğini. bir kadının nasıl dev olduğunu görürsün o bedende. zor şey zor. ama kaçınılmaz. ne yazık ki..