bizim evin orası yokuştur bir miktar.
ben ufakken de sarı bi bisiklet vardı frenleri olmayan.
mahallenin haylaz çocuğu bizden yaşca büyük olan vedat beni o bisiklete bindirdi.
ben de bilmiyorum freni olmadığını "bin bin rampa aşağıya git çok hızlı oluyor zevkli oluyor" falan dedi
çocuk aklı kabul ettim. yolda frene basıyorum yok. çalışmıyor hiç.
daha önce yapanlar bilir
ayağını kıvırarak arka tekere koyup fren yapardık.
ordan ayağım da içeri kaçmasın mı
zaten mahallede rezil olup özürlü gibi düşmenin yanısıra kolum bacağım yüzülmesi de hediyesi.
ulan vedat nerdesin yaktın beni vedat
edit : ben bu entryi gözüm kapalı yazmışım