insan cevabından korktuğu soruları sormazmış kendine.
bu adını 'mutluluk' koyduğumuz sorunun cevabından korkmadığından olacak, Einstein oturup bir de çözüm denklemini çıkarmış. ne diyeyim, iyi bok yemiş.
bana göre mutluluğun sırrı da denklemi de yok abi, olmamalı. bir soru haline getirmemeliyiz bu nimeti. karşılaştığımız her soru işaretle başa çıkma inadımızdan düştük zaten körpe bataklıklara.
hem öyle bir denklem türetip sonra her aklımıza geldiğinde mutlu olmaya çalışmak da mutlu olanlara haksızlık olur. safiyane olmaz bu mutluluk.
hem zaten 'mutlu olmak', 'geniş zaman'a aykırı tek fiilimizdir. bir insan 'her zaman' mutlu olamaz.
geçmişinde olmuştur: mutluyduk, der.
şu an oluyordur: mutluyum, der.
gelecekte olacaktır: mutlu olacağım, der;
ama bir insan 'her zaman' mutlu olamaz abi. bunun denklemi de kandırmaca bir duygu aldanışı olur.
hayat hiçbir zaman bitmez, mutluluk da hiçbir zaman devam etmez.
hayat, siz 'bitti' dediğiniz anda biter;
mutluluksa, siz 'başladı' dediğiniz anda bitmeye yeltenir. nankördür mutluluk. nihilist bir yanıltmacadır belki; belki realist bir 'an'dır.
evet, işte tam da bu:
mutluluk da diğer tüm duygular gibi bir 'an'a aittir. geride kalan tüm akrep ve yelkovan turları birer arayış, kaçış ya da aldanıştır.
lakin tüm bunların ötesinde mutluluğun kardeşi 'huzur' için bir denklemim var; gayet tabii anotomik bir denklem. gerekli malzemeler;
*kemikli bir el
*hafif etli bir diz ya da baldır
*yumuşak bir göğüs
*vicdanlı bir yürek
hafif etli bir dize ya da baldıra kafanızı usulca yaslarsınız, ardından kemikli parmakların saçlarınız arasında sürüklenişini ve yüzünüzde dolaşmasını sakinlikle izlersiniz, bu parmaklar yer yer göz kapaklarınızı kapar yahut dudaklarınızla oynaşır, kafanızı buradan kaldırıp hanımefendinin göğsüne yasladığınızda ise o yüreğin pır pır atışlarını kendinize ninni yapıp usulca uykuya dalarsınız. bence yeterince etkili bir denklem.
bir diğer etkili yöntem -)
(#2105685)
yalnız bu denklemler bir yana,
geçmiyo amına kodumun dünyasında, bi sikim geçmiyo