bu günlerde durumu vahim. üzülüyorum ona. bugün konuştuk sohbet şu; dükkana müşteri gelmiş dün, annem siparişi yani arı kekini hazırlıyormuş. tabi üstü başı batık, çalışan hali annemin. öyle patron havası yoktur bizim dükkanda. allah'a şükür öyle hava civamız yoktur. kendi yağımızda kavruluruz. çalışırız,sipariş gelir tabiri caizse götümüzden ter akar çalışırken.
müşteri de oturuyor masada annem sipariş hazırlıyor. bir banka satış elemanı gelmiş ışte bir şeyler anlatmaya başlamış müşteriye. yani annemi çalışan,müşteriyi patron sanmış.
annem durur mu amk laf sokup duruyor babama. lklglfsahfk. sen beni amele gibi çalıştırıyorsun, bak millet nasıl görüyor diye. böyle egoları yoktur ama belli o an zoruna gitmiş. neyse babam da telefonda bana anlatıyor. yav diyorum nolcak boşverin. babam diyor anan durur mu kızım tepemde sövüyor bana. annem de hala arka planda söylenip duruyor harbiden. ajagagafda. boşver bi güne susar durulur dedim.
babamın cümle şu;
" ne bi gün mü? peh! bi günle kurtulsam allah'a şükür. yemin ediyorum 1 sene bunu söyleyip durmazsa, kafama kakmazsa ben de adam değilim."
sesi nasıl da derbeder ama. kıyamam.