abla/abi/kardeşlerden biri çocuk sahibi olduğu an sen de otomatikman yeğen sahibi oluyorsun.
iki yeğen sahibiyim, ikisinin de doğumunu dün gibi hatırlıyorum ama bu konuya girip detaylara inmeyeceğim. fakat ilk yeğen sahibi olduğumda ben nasıl kendimi kaptırmışsam bebeklerle ilgili eğitimiyle ilgili her şeyiyle ilgili binbir tane dergi alıp okumuştum okadar bilgi edinmiştim ki kendimi adeta çocuk sahibi olmaya hazır hissediyordum ve resmen ablama yalvarıyordum n'oluuur bunu bana verin siz yenisi yapın diye. tabiki böyle bir şey olmadı onlar gülüp geçti fakat ben ciddiydim, neyse.
bugün küçük olan yiğenim (3 yaşında) geldi yanıma diyor ki ;
yeğen: ben kediye (hediye) istiyorum bana kediye alsana
ben: hmmm demek kediye istiyorsun ne alıyım sana?
yeğen: farfum (parfum) al birde jole al
ben: farfum birde jole haaa (diyip severek patakladım)
ahshsjdj kurban olduklarım ya istedikleri her boku alıyorum istemedikleri zaman da alıyorum, deli gibi seviyorum deli gibi kıyamıyorum ama yine de pataklayarak hunharca seviyorum öperek ısırarak içime sokarcasına ama yine de doyamıyorum, işte o kadar güzel bir şey yeğen sahibi olmak.
ha birde ikisi de bana ismimle seslenirler çok nadir teyze derler, hiç sorun etmem hatta hoşuma bile gidiyor arkadaş gibi oluyoruz zaten ben onlarla olunca onlardan daha çocuk oluyorum.