yukarıda böyle bir günün uydurma olduğunu sevgili
devriksekiz uzunca açıklamış, güzel de yazmış. ancak affına sığınarak kandillerin kutsallığına inandığımı söyleyerek bir şeyler karalayacağım. maksat bu burada dursun, ileride böyle bir günde bunları düşünmüşüm diyeyim.
sabah ofise giderken uğradığım fırından kandil simidi aldım. yine bir inanç, kandil simidinin de şifa vereceğine inanırım. şifa vermiş midir bilmem ama 24 saattir yemek yemeyen alkolik bir kadının midesine giren tek katı besin olduğu için mutluyum. pazartesi kendimce bir çöküş yaşadım ve hala etkisi devam ediyor, henüz gözlerimin dolmadığı o huzurlu günlere geçemedim. çok şükür minik bir köpeğin kalbiyle bugünü de atlattım ve evime geldim. böyle günlerde muhakkak kıldığım yatsı namazının sonunda önce şükrettim, her şey için. ne kadar sızlansam da hayata şanslı başlayanlardan olduğumu düşünüyorum. teşekkür etmem gereken çok fazla şey söz konusu. bunun dışında zor durumda olan insanlar var, tek tek hepsi için dua ettim. sonra kendime gelince yine gözlerim doldu. bir seccade üzerinde göz yaşlarım ve ben oturduk bir süre. affettim dedim ama affedemiyorum, olmuyor, bu kudretim yok benim belli ki. affetmek allah'a mahsus dememişler boşuna. sen affet allahım onu, beni de sen affet. bazen öfkeme yenik düşüp o kadar kötü temenniler geçiriyorum ki içimden, hepsi acıdan. yeniden iyi bir insan olmak yeniden ne olursa olsun iyilik dileyebilmek istiyorum. kalbimin kırıklığına merhem olabilmeyi, gösterilen değersizliğime karşı değerli hissedebilmeyi, söylenilen yalanların yarattığı haksızlığa karşı güçlü durabilmeyi, sabrı ve sabrı diliyorum. zamanla her şeyin geçeceğini biliyorum, sana olan inancımla metanet diliyorum.