bazen damarlarımda dolaştığını hissettiğim arzu.
garipsemeyin ama insan deneyimlemek istiyor;
karnında bir canlı büyütmeyi, bebeğin karna tekme atmasını, sancılı ama kutsal doğum anını, bebeği kucağına ilk kez almayı, ilk bakışı, ilk öpüşü, ilk koklamayı, kendi sütünden kendi can parçanı emzirmeyi, annelik içgüdüsünü, o bebek ve annesinin arasındaki inanılmaz aşkı... kim tatmak istemez ki?
not: toplumsal algı ve baskıları bir tarafa bırakırsak, zaman zaman kadın olmaya özeniyorum. isterlerse bir yavru yetiştiren birer anne, isterlerse de
betül mardin,
esther perel ya da
djamila bouhired (cezayirli cemile) gibi birer idol olup milyonlara ilham verebilirler. sanatçı ya da bilim insanı olanları söylemiyorum bile.