masum bir sevgi gösteriş biçimidir.
''bak bundan sonra seni de, sana ait olan her şeyi de böyle sarıp sarmalamak istiyorum'' mantığıyla gerçekleşen bir itirafdır yani.
sevginin hep böyle çocukça ve masumane tavırla sergilenişine hayran olanlardandım ki hala daha öyle. aslında ''sergilenişi'' kelimesi de yanlış, sevmek eylemi olağanca içten ve kalender yaşanmalı. gösterişten uzak her davranışın samimiyeti ve etkileyiciliği de bu isabetle doğru orantılı.
mesele ciltlerce kitap almak değil de, onunla tanıştığınız ilk günden beri onu anlattığınız bir defteri doğum gününde kitap niyetine hediye etmek bence, bundan bahsediyorum, yahut ona demet demet çiçek almaktansa bir gün kapısına bir avuç tohum, bir poşet kum bir de yoğurt kabı bırakmak mesela. hem samimiyetten, hem samimi niyetten.
bu eylemde de aynı durum, fazla masum. köküne baktığın zaman belki onlarca sebep yatıyordur, yüzlerce psikolojik tahlilden geçir şunu yapanları yine de tam bir izahı yok. çocukça kıskanıyorsun işte, kimseye gitmesin; tek bana sinsin kokusu.
''çocukçası makul sevmelerin zaten. çocukça yaşıyorum ben de seninle. doğal ve katıksız.''
ayrıca;
(bkz: sevdiği erkeğin montunun üzerine mont asan erkek öğrenci)