sürekli gittiğim bi poliklinik vardi.
her hafta iğne vuruluyordum.
bazen 60 iğne sabah akşam neyse artik herkesle icli disliyiz.
benim hastaligimin aynisindan kuzenimin çocuğunda da var.
gene tuttum cocugun elinde igne vurdurmaya gidiyoruz.bi bana bir çocuğa...
dedim bizim deposilin var.
klasik bağırma "bilmem ne hanim enjeksiyon".
ordan uzaktan kesen,surekli bi fazla ilgilenen,yakisikli hemsir koridorun ucundan bağırdı "ben hallederim,tamam bende o iş"diye.
sonra herkes bi durdu zira erkeler pek genç kizlara igne ypamak icin bagirmaz!
( bence istese de bagiramaz;)
sonra poliklinigin sahibi kadin beni tanıyor dedi ki;
hopp oglum yavas gel!boyle de bagirilmaz ki!
işte millet guldu eğlendi.
meger işin asli;
yanimda ki kucuk kuzenim her zaman zirlardi igne vurulmamak için igne de agir yani benim diyen sedyeden kalkamıyor.
bu genç hemsir güçlü kuvvetli olunca bu vuruyormus bizim çocuğa.(igneyi)
sonra ber gittigimizde pis pis siritmalar,imali bakışlar..
kuzenimin eli hafif senin hemsirin gel sana da igne yapsin gibi iğrenç espirilere maruz kalma(iyyak)
allahtan iyi oldum da kollayabildim totoyu...