iki yıl önce hayati tehlikesi olan bir dirsek kemigi ameliyatı geçirdim. travmatoloji heyeti bunu şampanya dökülmüş parkede kayıp düşerek yaptığıma inanmadığı için defalarca zabıt tutuldu ve darp ise söylemem için ısrar edildi. neyse bir şekilde inandırdım. ameliyata alındım. operasyonumu ve takip sürecimi yöneten doktor tam bir piç. lakin o kadar anesteziye rağmen transa geçip belleğimi ayık tutabildiğimi bilmiyor. ameliyat 6 saat sürdü ve o da bu sırada hakkımda baya konuştu. ekip komple erkek olduğu icin muhabbeti az çok tahmin edersiniz. (kendi aralarında bizi çekiştiriyorlar birazcık) bilirsiniz ameliyatlarda önlük giydiriyorlar insana ama benim kol yaralı oldugu için ve hareketsiz durması gerektiğinden o yarım yamalak şeyi bile giyemedim. bu yüzden baya memeler fora şekilde masaya yatırıldım kim bilir o ameliyat sırasında ne hallere girdim de mememdeki dövmeyi gördüler. narkozdan ayılmak için beklemeye alındım çıplak olduğumu hissediyorum fakat bagıramıyorum. sonra bir anda kapıların arasından kahramanım belirdi doktor gelip hayran hayran tepemde bekleyen asistanlara kaju'yu rahat bırakın yavaş yavaş ayılsın dedi ve battaniyeyi üstüme çekti arkasından asistanlara dönüp fısıldadı dövmesine hasta oldum yalnız. piç herif.
not: hala aynı ekibe kontrole gidiyorum seneye bir ameliyatım daha var. dort gözle bekliyorlar. şaka bir yana iyi ki varlar. piç olabilirler ama hayatımı kurtardılar neşeleriyle beni motive ettiler. kolumu geri kazandım. iki kere mememi görmüşler canları sag olsun. assffgjlrtylgl