daha çocuktum mahallede top oynarlardı düzgün oynayamadım kaleye geçtim.
okula başladım.sevmedim okulu ama bunu yaşamaya mahkum edildim.
ailem o dönem maddi sıkıntılar geçirdi ve ben bunun altında ezildim.ama yokluğu öğrendim.
bir kere sevdim.sevgimi hafife aldı.benimle bir daha konuşma dedi.yokluğu biliyordum.konuşmadım.yıkıldım.
geri döndü.artık konuşabilirsin dedi.komutları uygulayan bir robot değildim.ıssızlığa alıştım.yine konuşmadım.
nihayet okula da alıştım.bir hayal kurdum.bir bölüm istedim ve onu kazanamadım.
şimdi benimle alakası olmayan bir bölümde vizeleri geçebilmek için saatlerce ders çalışıyorum.
nasıl hissediyorum biliyor musunuz.
kaybetmiş hissediyorum.
şu ana kadar hep kaybetmiş.kaybetmeye bile alışmış.
ama bundan sonra bu böyle olmayacak.artık kaybetmeyeceğim.artık düzgün oynayacağım bu oyunu.artık istemediğim hiçbir şeye mahkum olmayacağım.bir şeylerin altında ezilmeyeceğim artık.eğitim sistemini de değiştireceğim ulan.herkes istediği bölümü okuyacak.mutlu edeceğim herkesi.benimle aynı otobüste gidenleri bile mutlu edeceğim.
bu yazıya 1 yıl sonra tekrar geleceğim.editleyeceğim göreceksiniz "her şey yolunda" diyeceğim size.
bu sefer kazandım diyeceğim.