3 senedir hafta sonu kahvaltısına derin bir özlem duyuyorum. hayatımdan kahvaltıyı alınca mutluluk oranım azaldı ya resmen. o kahvaltı masasında oturup 3 saat muhabbet etmeyi özledim. 3 saat boyunca masada kalanları minik minik yemeye devam etmeyi özledim.
(bkz: hayır ağlamıyorum gözüme kızarmış ekmek kaçtı)