açıkçası ilgisiz bir ailem yok. her sene de neredeyse kutlarlar. yani boylr pastalar hediyeler büyük kutlamalar falan değil ki zaten ben de sevmiyorum öyle şeyleri. yakın arkadaşlarımla uzak olduğumuz için hepsi doğum günü mesajı atmış ama dört yıldan sonra ilk defa onlarsız geçiriyorum doğum günümü. onlardan uzak olmak beni bir miktar üzse de cidden hatırlamaları bile yetti. hatırlamayanların da canı sağolsun hiçbir zaman insanların birbirlwrine verdikleri değeri doğum gününü hatırlamakla ölçmedim. ha kutlandığı zaman insan mutlu olur mu? elbette. ama olmasa da olur.neyse alınmadım yani.
yalnızım şimdi odamda uzanmış şarkı dinliyorum. beş dakika sonra kalkıp bugünün ödülü olarak pazartesi vizelerimin başlamasına rağmen saatlerce kitap okuyacağım. hep ders çalışacak değiliz öyle değil mi (!)
ayrıca şuna da değinmek istiyorum; yalnızlık fazla abartılıyor arkadaşlar biliyor musunuz? bazen de insanın başkalarını değil de kendini dinlemesi gerekiyor. bu yüzden yalnızlıktan bu kadar korkmayın ve üzülmeyin. yalnızlığın da değerini bilmek gerek bence.