çocukluk yıllarında unutulmayan anlar

fakir çocuğun avuntusudur, şeffaf market poşetinin ucuna ip bağlardık da koşup ona uçurtma gibi uçurtmaya çalışırdık. biz yine onu yapmıştık, mahalledeki çocuklarla. rüzgarda o gün baya bir kuvvetliymiş. 3-4 metre uzunluğunda beton bir yükseklik var, orada o fakirlik icadı uçurtmaları uçuruyoruz. ben bir baktım, 5-10 cm havalanıyorum. dedim ulan uçuyorum! sonra bu 10 santimle kalmadı, rüzgar estikçe poşetin içi havayla doldu, bu beni bir kaldırdı; ben havalandım ve güm 4 metreden toprağın içine iniş yaptım. annemin kulağımdan toprak ayıkladığını hatırlıyorum.