bugün aldım hayatımda ilk kez. askerlik kağıdından başka tabii. askeriye soğukluğunu o güzelliğin yanına yazmak dahi kavram kargaşası aslında.
aslında tam manasıyla almadım da. yazan hanımefendi biraz deli biraz da masum olduğundan mektubu yazıp gidip bir yere bırakmış. bana ''beşiktaş iskelesinde sana mektup bıraktım, en soldaki bankın yanında'' dedi. yamur yağar götürür, birisi alır okur falan diye eve anahtar gelir gelmez gittim tabii. zorlanırım dedim ama artık hislerim mi götürdü beni mektuba bilmiyorum geriye bir adım dahi atmadan tak diye buldum mektubu. ne rüzgar götürmüş ne de birisi almış. tabii burada inovatif çözümlerinin de hakkını yiyemeyeceğim :d
neyse işte o banka oturup deniz kenarında birisine iyi geldiğini okumak, cidden adamı tarifi zor bir mutluluğa itiyormuş. beşiktaş plazanın önünden yanlış yere dönüp nişantaşı'nın kapitalizme köle sokaklarında kayboldum eve yürürken. ''başkasına yardım edersen kendine yardım edersin''
oz dizisinden kaptığım en haklı lafmış galiba.
hayatımda ilk kez bir şeyi anı diye saklayacağım, 20 yaşındayım. bir kağıdın bu kadar mutlu edeceğini hiç düşünmezdim. etti.