çok sevdiğim bir yer. i̇stanbul'lu olmadığım için ama aynı zamanda uzun süredir memleketimde de yaşamadığım için artık hiçbir yer bana memleketim gibi gelmiyor. kadıköy hariç. orada kendimi daha rahat hissediyorum sanki. i̇lerde yaşamak istediğim yer tam da orası olmalıymış gibi geliyor. geliyordu. ta ki bugün fenerbahçe - kızıltoprak civarında otobüse binene kadar. otobüsteki herkes bir garip geldi bana ( otobüste olmayanları tenzih ediyorum ), ya biri orda ölse kimse kılını kıpırdatmayacak gibiydiler. o tepeden bakmalar, küçümseyici tavırlar... sadece bana mı öyle geldi diye düşündüm, ben bir şey demeden ablam da ne kadar rahatsız olduğunu söyledi de rahatladım.
bazen aydınlık! yerini aymazlığa bırakıyor ve bu durum dışarıdan çok acınası görünüyor.