t: dilimize
huzursuzluğun kitabı olarak çevrilmiş
fernanda pessoa şaheseri.
tabiri caizse; ayna gibi kitaptır. okuruna, okurunu yansıtır. kitabın girişinden de anlaşılacağı gibi buram buram kalite kokan kitaptır;
"öyleyse kim kurtaracak beni var olmaktan?
hayatımı toprağa veriyorum."
---
spoiler ---
"bugün ruhumu tanımlamak için tercih ettiğim ifade, duyarsızlıklar yaratıcısı. hayata faydası dokunacak bir eylemde bulunacak olsaydım, en çok, insanları kendileri için hep daha az hissedecek şekilde yetiştirmek isterdim. sıradanlığın hastalığı yaymasını engelleyebilecek bu manevi temizliği insanlara öğretmek; idealimdeki sahici pedagoga yıldızların biçtiği kader bence bu olabilir. yazdıklarımı okuyan herkes (konunun gerektirdiği gibi, adım adım da olsa) bakışları ya da görüşleri karşısında hiçbir şey hissetmemeyi öğrensinler -bu kaderim- de varsa, hayatımın skolastik durgunluğu şöyle böyle de olsa ödülünü bulmuş demektir."
***
"hayat tahayyül edebildiğimiz kadardır. bütün dünyası tarlasından ibaret olan köylünün gözünde, o tarla bir imparatorluktur. sezar’ın gözünde ise azımsadığı imparatorluğu topu topu bir tarla kadardır. fakir insanın bir imparatorluğu var, güçlü olanın ise altı üstü bir tarlası. aslına bakılacak olursa, sahip olduğumuz tek şey izlenimlerdir; dolayısıyla, hayatımızın gerçekliğini izlenimlerin üzerine oturtmalıyız, algıladıkları şeylerin değil. (böyle düşünmemin özel bir nedeni yok.)"
***
"varlığımızı öyle bir halde getirelim ki, başkalarının gözünde hep bir muamma olarak kalsın, bizi en iyi tanıyanların ötekilerden tek farkı, sadece daha yakın olup da bizi çözememeleri olsun. ben hayatımı böyle şekillendirdim, hemen hiç düşünmeden yaptım bunu, ama sanatı ve içgüdüleri o kadar çok kullandım ki, kendi gözümde ayrı bir kişilik haline geldim, kuşkusuz bana ait olan, ama ne açıkça ne de tam olarak tanımlanmış bir kişilik."
---
spoiler ---