i̇smiyle nerede karşılaşsam kendimi alamayarak veda konuşmasını izlerken buluyorum kendimi. bu kaçıncı defa oldu bilmiyorum tekrar izledim kendisini, tekrar tekrar yad ettim kendisini.
i̇ntihar eylemine karşı kamuoyunda farklı görüşler var. kimileri intiharı korkaklık olarak görüyor mesela, kimileri de yenilgi olarak isimlendiriyor.
evet bazen katılıyorum bu fikre ama her zaman değil. mehmet gibileri için değil. açıkçası kendisine saygı da duyuyorum ben.
videonun ana fikirlerinden bir tanesi ya da kilit noktası bence şuydu; kısır döngü!
bir kısır döngünün içerisine birileri tarafından hapsedildiğimizi fark edebilmek mesele.
sıkıştığını, sıkıştırıldığını kabullenebilmek asıl mesele.
bu adamın en büyük olayı bence bu kardeşim. fark etmek! kabul etmek!
sen ne kadar fark ettin bunu? asıl sorulması gereken soru da bu.
önemli olan bu zinciri kırmak için ne yaptın? nasıl bir çözüm geliştirdin? ne kadar çabaladın?
bazen... bazı intiharlar bir çeşit çözüm denemesidir. bir harekete geçme durumudur. bir tepki mücadelesidir.
i̇lla intihar etmek gerekmez belki de... sakın intiharla sınırlandırmayın mevzuyu.
sorun ne? farkındalığın ne? kendini kandırdıklarının ne kadarını bulabildin? ne kadarını kabullendin?
en önemlisi bunlara karşı nasıl bir tepki mücadelesine girdin?
kısır döngüyü kırmak için ne yaptın? mehmet pişkin adım attı. nasıl bir adım olduğu önemli değil sonunda harekete geçti.
yoksa hala anlamlı bir zincirin halkası olduğuna, acıklı, anlamsız, saçma sapan bir labirentin içerisinde olmadığına inanmaya çalışanlardan mısın?
her şey yerli yerinde...
harekete geçmeye lüzum görmeyenlerden misin?
i̇ntiharı boş ver.
durduğun yeri kabullenmeyi göze almış olanlardan mısın?
mehmet pişkin'i intiharı ile sınırlandıranlar...
durduğunuz yerde durmaya devam edebilirsiniz.