Link
---
spoiler ---
Seni nasıl bulduğumu mu bilmek istiyorsun, Nora? Gerçeği mi istiyorsun? Matt gittiğini söylediğinde, ona inanmadım. inanamadım. içimde bir his, hâlâ hayatta olduğunu seni bir daha göreceğimi söylüyordu. Sonra Matt öldü ama sen cenazeye gelmedin. Bununla artık ikna olmam gerekirdi ama seninle en son görüştüğümüz ya da konuştuğumuz günün o siktiğimin otel odasında, o siktiğimin kitabını yaktığım gün olmasına inanamadım! Hâlâ hayatta olduğuna emindim dünyadaki diğer herkes ölüp gittiğini söylese bile. Bir şeyler yapmalıydım. Böylece seni aramaya karar verdim. Seni kaybettiğim yerden başlayarak. Her yıl, iki haftalığına tatile geliyorum ve her yıl Avustralya'ya gelişimde karşılaştığım herkese fotoğrafını gösteriyorum! “Bu kadını tanıyor musunuz?” “Onu daha önce gördünüz mü?” Onlar da bana sadece bakıp başlarını sallayarak, “Üzgünüm” diyorlar. Herkes üzgün anasını satayım. Ama duramıyordum. Her yıl, kendime; “Bunu yapamam.” “Yapmıyorum.” “Artık yapmam.” diyordum. Ama her yıl yine geliyordum. Çünkü duramadım! Ve birkaç gün önce fotoğrafını o rahibeye gösterdiğimde gözlerinde gördüm. Seni tanımıştı. Tanıyordu. Ve seni gördüğüm o an gözlerime inanamadım. Tam karşımdaydın. Ve ben o kadar Ne diyeceğimi bile bilemiyordum ya da nereden başlayacağımı! O yüzden “Siktir et, aklından çıkar.” dedim. Her şeyi aklından çıkar, belki bu bize yeni bir şans verir. Ama sen haklıydın. Böylesi doğru değil. Seni işte böyle buldum, Nora. Ben gittiğine inanmayı reddettim.
- Çay içer misin?
- Ne?
- Çay yapacaktım. ister misin?
- Tamam.
---
spoiler ---