t: ata sporumuz.
gün geçmiyor ki bir derbi/maç sonrası, kazanan takımın sevinmeyi bilmeyen şuursuz taraftarları, zaten yenmiş oldukları takımı ve taraftarlarını itin götüne sokmaya meyletmesinler. zira başka türlü sevinemezler. çünkü sevinmenin bir adabı yoktur...
ve yine gün geçmiyor ki kaybeden takım ve taraftarları da son düdükle beraber mazlum rolüne bürünmesinler. çünkü kazanan taraf onlar olsa hiç çirkeflik yapmazlardı. maçtan önce de çok etiktiler...
milletçe sevinmeyi bilmiyoruz lan. zamanında gol sevinci sırasında sakatlanan sabri sarıoğlu'na gülerken aslında kendi ağlanacak halimize gülüyorduk. o adam bize bizi yansıttı o gün, farkına varamadık.
ama bakın alex'in gidişine... nasıl layıkıyla yaşadık/yaşıyoruz o vedayı. ruhumuz arabesk olmuş, sürekli hüzünle dans ediyoruz. o kadar haşır neşiriz ki hüzünle, adaplı sevinmeyi unutmuşuz. yazık...