şu an türkiye'de onlarca kutuplaşma alanı mevcut her yerimizden, her damarımızdan kutuplaşıyoruz ve bu durumun altında yatan sebep nedir diye derinlemesine incelemeye kalksak birinci sırayı atatürk'e yaklaşım biçimi alır.
ben üniversite çağına gelene kadar atatürk'ü zerre sevmezdim. nefret etmezdim ama atatürk'ü sevnezdim. düşüncelerini sevmemek bana öğretilmişti.
nasıl ki gönül verdiğim takımı ilk ne zaman sevdiğimi hatırlamıyorsam, mensup olduğum dine ilk ne zaman inandığımı hatırlamıyorsam vallahi atatürk'ü ilk ne zaman sevmediğimi bir o kadar bilmiyorum.
o kadar komik sebeplerden sevmezdim ki hatırladıkça gülerim. atatürk dinsizdi, atatürk tekke ve zaviyeleri kapatmış -sorsan tekke ne diye bi sikim bilmem ha- atatürk dindarları asmış, atatürk şunu yapmış bunu yapmış. kısacası atatürk hakkında öğrendiğim her yeni bilgi onu sevmemem için ciddi bir neden teşkil ediyordu.
öncelikle sayın atatürk'ten sözlük yazarları huzurunda özür diliyorum. "ben bir malmışım atam. ben ne tarz bir malmışım ki sadece görmek istediğim şeyi temellendirebilmek için okumuşum seni. bana aile ve okul ortamında ne tarz bir eğitim verdiklerini görsen bana hak verirsin ama ben yine de malım. çünkü araştıran; bir şekilde kişisel ekinoksunu gerçekleştirip herhangi bir olaya nasıl yaklaşması gerektiğini anlayabiliyor. aslolan bir şeyi okurken gerçeğe ulaşma çabasıymış, bir fikri desteklemek için sağlam argüman geliştirmek ya da bir fikri çürütmek için arayışa girmek değilmiş aslolan..."
ünide bir aydınlanma yaşadım. o gün bugündür değişiyorum ve hiçbir konuda katı olamıyorum. -aslında ideolojilerden kıl kapıyorum ama aramızda kalsın- ben koyu mezhepçi bir adamdım. atatürk'ü sevmezdim şimdi bir bakıyorum "lan nasıl" diyorum kendime. ben ne ara böyle değiştim lan.
atatürk'ü sevmeye başlamam da aşama aşama gerçekleşti. ne olduğunun farkına bile varamadım. "aslında burada doğru olanı yapmış. aslında bu da doğruymuş. oha lan bu çok zekice" diye diye bir baktım ki büyük bir hayranı olmuşum.
daha sonradan neden sevmediğim üzerine çok düşündüm. nereden geliyor bu atatürk nefreti diye. bulduğum birkaç sonuç var.
1.atatürk'ü zerre anlamayan ama deli gibi seven şekilci fanatikleri.
2. devlet içerisinde kademe elde etmiş bir takım yöneticinin veya askerin, ülkenin bir kesimini sevmemesi nedeniyle bulunduğu yaptırımları atatürk ilke ve inkılapları ile meşrulaştırması.
3. buna maruz kalan topluluğun bu durumu fark edememesi
4. çeşitli tarikat ve cemaatlerin 1. ve 2. maddeyi kullanarak dini bir gereklilikmiş gibi atatürk'ü kötüleyip gençlerin aklını karıştırması.
ve bu durumun iyiden iyiye kanıksanması.
daha bunun için çok sebep saydırabilirim buraya ama benim için en büyük neden kesinkes eğitimdir.
çünkü sorgulamaktan uzak insanlarız. felsefe nedir ne değildir bilmiyoruz. bize bir şeyi anlamak için ona nasıl yaklaşmalıyız öğretmediler. ancan kendin öğreneceksin kendin araştırıp anlayacaksın.
neyse ben yine de zamanında atatürk'ü sevmediğim için üzgünüm.
sağlık olsun.