Cümle kurmayı bırakmak büyük iş aslında. Tamamen iletişimi kesip bir mağara edinmek ciddi bir iş.
Sanılanın aksine pasif değil aktif bir tepki çeşitidir susabilmek, iletişimi koparmak.
Ama kısa cümleler kurmak maalesef son noktadır. Direniş yoktur, tepki yoktur, mücadele yoktur. Sadece sürüklenmek vardır.
Önemsenecek hiçbir şey kalmamıştır. Geleni karşılar geçiştirirsin. Kısa cümleler kurarak.
"Yalnız mıyım insanlar içinde?
Arkadaşlarım, aşklarım içimde."
***
Artık kısa cümleler kuruyorum,
Sevdiklerim, sevmediklerim yanımda.
Kabullendim herşeyi olduğu gibi.
Yola çıktım, yarınlara…
***
Akışı kabullenmek, sürece müdahale etmekten vazgeçmek. Bence en kötüsü. psikolojik travmanın son eşiklerinden bir tanesi.
insan bu şekilde yola nasıl çıkar, yarınlara nasıl başlar bilmiyorum.
Şarkının en sevdiğim kısmı ise tartışmasız son noktasıdır.
***
Bakıyorum aynaya her gece,
içim rahat, biraz yorgunum sadece.
Hayatıma giren herkese,
Yaşanmış her şeye
Teşekkürler büyüyorum sizinle
***
Şebnem Ferah yıllardır hayatıma giren en büyük değerlerden bir tanesisin!
şarkı