aklıma şu fıkrayı getirdi. anlatıyorum sözlük dinleyin.
zamanın birinde bir köyde çok küfürbaz bir eleman yaşarmış.ama öyle bir küfürbazmış ki dillere destan. ailesi bunu ne zaman evlendirmeye karar verip kız istemeye gitse , eleman mutlaka orada yarrak, kürek bir muhabbet açıp kızı alamadan dönüyorlarmış. artık ailesinin sabrı taşmış ve elemanı karşılarına almışlar. " bak oğlum bu senin son şansın. bu kızı da kaçırırsan başka kız yok haberin olsun. şimdi kızın evine gidiyoruz. ve ağzını asla açma. ne söylerse söylesinler, ne sorarlarsa sorsunlar hep sus biz de kızı alıp gelelim " demiş ailesi elemanın.
neyse kızın evine gitmişler. hoş sohbet falan var. kızın ailesi kendi arasında " ne kadar efendi çocuk çıtı çıkmıyor " derken çaylar gelmiş.çaylar dağıtıldıktan sonra başlamış herkes çayını içmeye. bizim çocukta içecek ama çay kaşığı yok. ailesine de söz verdiği için konuşamıyor. başlamış boş boş elinde çay ile beklemeye. kızın ailesi bir süre sonra " oğlum niye içmiyorsun " diye üstelemeye başlamış. çocukta çıt yok. "oğlum niye ses çıkarmıyorsun? " . elemanda yine çıt yok. " oğlum birşey konuşsana " derlerken oğlan en sonunda dayanamayıp konuşmuş.
" ne ile karıştırayım yarrağımla mı ? "