ilkokulda bütün hocalar başarı hikayeleri anlatıp bizim motivasyon ihtiyacımızı karşılardı.yine bir gün sınıfın yarısı kitaplarını getirmemiş hoca belli bize bir şeyler anlatacak, iyi bir işimiz olması için bize öğüt verecek diye düşünüyorum çok da dinleyesim yok, hocayı da pek sevmediğim için kadına pek tahammül de edemiyorum açıkçası.
orta yaşlı bir kadındı belli bir tecrübesi olduğu her halinden belliydi zaten lafa da benim zamanında bir öğrencim vardı diye başladı, dedim tamam bir başarı öyküsü geliyor.
bir öğrencim vardı babası pazarcı, haftasonları pazara babasıyla gittiği için hafta içi eli yara bere olurdu, bir gün yanıma oturttum konuştum ben babam gibi pazarcı olmak istemiyorum deyip bana yara bere olan ellerini göstermişti bende ona ders çalışması gerektiğini ve ders çalışırsan iyi bir konuma geleceğini söyledim ama yine de beni dinlemedi ve derslerine çalışmadı, üniversite sınavını da kazanamayınca babası gibi pazarcı olmak zorunda kaldı.bir gün okul ziyaretine yanıma geldi elleri yara bere içindeydi, hocam ellerim dedi sustu. o kadar pişmandı ki hayat ona ikinci şansı sunmadı deyip bitirmişti ilk defa başaramayan insanın öyküsünü duymuştum şaşırmıştım da daha sonra ya ders kitaplarınızı getirin ya da beni daha fazla yormayın demişti. o günden sonra daha dikkat eder olmuştum derslerime her şey için daha çok çabaladım çünkü biliyorum hayat ikinci bir şansı kimseye vermez, hayat şımaranları da sevmez. (şeyma subaşı hariç)